Vefat eden bir kişinin yaşarken destek verdiği kişilerin aldığı desteğin ölüm sebebiyle ortadan kalkması neticesinde destek alanların uğradıkları zarardır. Destekten yoksun kalma tazminatı, ölenin destek verdiği kişilerin hayatlarının ölüm nedeniyle kötüleşmemesi için kabul edilmiş bir maddi tazminat davası türüdür. Hak sahipleri, bu maddi tazminat davası ile birlikte aynı dava içinde manevi tazminat davası da açabilirler. Söz konusu tazminatın amacı, ölenin yaşarken destek verdiği kişilerin hayatlarını aynen sürdürebilmeleri, sosyal ve ekonomik bağlarına ölümden önceki gibi devam edebilmelerinin sağlanmasıdır. Destekten yoksun kalma tazminatını idare hukuku açısından değerlendirmek gerekirse; İdare, kusurlu veya kusursuz sorumluluk sebeplerinden bir tanesi ile bir şahsın ölümünden sorumlu tutulabiliyor ve ölen kişi, sağlığında başkalarına destekte bulunuyor veya ileride destek olacağı kuvvetle muhtemel ise idare, destek olunan veya ileride destek olunacakların uğramış olduğu zararlardan “destekten yoksun kalma tazminatı” adı altında sorumlu olacaktır. İdarenin kusursuz sorumluluğunun kabul edildiği hallerde ise idarenin sorumlu tutulabilmesi için kusurunun bulunması gerekmemektedir. Diğer bir ifade ile idare, hukuka uygun eylem ve işlemlerinden doğan zararı ödemek zorunda bırakılmaktadır. İdarenin kusursuz sorumluluğunun varlığının kabul edildiği tehlike ilkesi, fedakârlığın denkleştirilmesi ilkesi ve sosyal risk ilkesinin var olduğu durumlarda idare, herhangi bir kusuru bulunmasa da kişilerin uğramış olduğu zararları gidermek zorundadır. Sonuç olarak, bir şahsın vefatından idare sorumlu tutuluyorsa, idarenin kusuru olmasa dahi kusursuzluk sorumluluk kapsamında destekten yoksun kalma tazminatını tazmin etmekle mükelleftir.